Onze dagen in Puerto de Quito, dag 15-19

Op onze 15e dag vertrokken we met ons busje naar het station en vandaar met de lokale bus naar Puerto de Quito. De reis duurde 4 uur lang zonder een enkele stop onderweg. Gelukkig heeft iedereen heb volgehouden zonder naar de wc te kunnen gaan. Het reizen met de bus was een bijzondere ervaring. Het was een soort stoelendans met de zitplaatsen. Wij mochten alleen achterin zitten en we hadden gelukkig gereserveerde zitplaatsen, ook voor de kinderen. Dat gaf wel eens boze gezichten van de locals die ook graag wilden zitten maar we hadden tenslotte betaald. Steeds weer beval de man die in de bus alles regelde wie er nu weer moest opstaan voor een ander. Ergens halverwege de reis ontstaat er buiten opeens ruzie tussen de man van de bus en een stel met een baby. De vrouw wilde hem met een steen slaan maar haar man hield haar tegen. Verder stapte er overal verkopers binnen die van alles verkochten. De man van de bus waarschuwde ons dat we moesten oppassen voor diefstal omdat het zo druk was in de bus (veel mensen stonden 4 uur lang) dus we hebben allemaal onze spullen goed bewaakt en gelukkig was er dit keer van niemand iets gestolen.

Bij aankomst gingen we eerst naar een restaurant en daarna liepen we naar onze cabana (boomhut) aan de rivier. Onze bagage werd gelukkig met een laadwagen gebracht! De hitte viel als een warme deken over ons heen. Het was echt heel warm en vochtig. Onze cabana was geweldig. Het is deels van de Stichting zelf en deels van Mauricio, de beheerder van de stichting. Een familie past op het huis als er niemand is en de vrouw maakte ´s morgens ons ontbijt en maakte schoon. Mariska hoopt ook met deze cabana inkomsten te genereren voor de stichting door hier toeristen te laten verblijven. Aan de cabana zijn ze gekomen doordat Mauricio een keer geld moest krijgen van een klant die geen geld had maar wel land. Dus kreeg hij een stuk land. Daarna ontstond het idee om hier een cabana te bouwen waarmee ze weer geld konden verdienen. Het ligt tussen de bananenbomen en direct aan de rivier en het heeft een zwembad dus we hebben ons prima vermaakt.De eerste avond deed het regenwoud zijn naam eer aan, het regende pijpenstelen!

Therese en ik sliepen met de kids helemaal boven. Op de grond lagen 3 grote matrassen en er boven hingen nog 2 hangmatten. Wel was alles behoorlijk open en hadden we dus best aardig wat insecten binnen. Vanwege de hitte staat natuurlijk altijd alles in huis open dus dat houd je niet echt tegen. Ik had wel spijt dat ik geen muskietennet had meegenomen voor het slapen. June heeft betrekkelijk weinig last gehad maar zij kreeg helaas op nacht 14 in Quito weer last van netelroos in haar gezicht. De volgende ochtend was het weer weg maar helaas kwam het in de loop van de volgende dag terug en toen over haar hele lichaam. Ik had verkoelingsgel meegebracht en dat hielp wel tegen de jeuk maar op dinsdagavond werd het heel erg en werd ze gek van de jeuk en pijn. Ik was ten einde raad. Mariska had nog een andere crème voor me gekocht maar de netelroos werd niet minder. Die avond heb ik Hans gebeld om 6 uur Nl. tijd en hij heeft de volgende ochtend Sjoerd gebeld en hem gevraagd Quantum touch en reiki te sturen naar June. Toen werd het iets beter gelukkig.

Even terug naar zondag. Toen zijn we met een traditonele bus naar de plantage van Don Emilio gegaan en hebben we een rondleiding gekregen en geproefd van alle vruchten van de tropische bomen. Mara viel deze ochtend flauw. Zij voelde zich al niet helemaal lekker en de hitte zal haar geen goed gedaan hebben. Ondanks dat we voornamelijk in de schaduw waren was het toch heel warm en moesten we daar allemaal nog een beetje aan wennen. Eten kregen we die middag in het restaurant dat elke middag onze warme maaltijd regelde ons ´s avonds broodjes bracht bij de cabana. Het middageten was erg lekker. We aten hier vaak vis met rijst en patatjes van bananen. Groenten krijg je hier bijna niet, alleen sla, konmommer en tomaten. Je moet altijd heel lang wachten op je bestelling. Deze dag 1,5 uur. Dat is hier vrij normaal. Ze werken hier heel langzaam en er zit geen enkel systeem in. Mensen komen ook meestal te laat hier, soms heel erg laat.

Op maandag gingen we naar de waterval bij Cascade Verde. Het was die ochtend bewolkt waardoor ik niet echt veel zin had om te zwemmen. June ging met de leider van de excursie het water in maar kreeg het al snel koud. Later ben ik er met haar nog een keer ingegaan maar ook toen vond ze het te koud en wilde er al snel weer uit. Al die stenen in het water vond ik ook geen pretje maar het was er erg mooi!

Op dinsdag hebben we een ring gemaakt van een palmnoot en hebben we cholcolade gemaakt van versgeplukte cacaobonen. Het smaakte heerlijk met annanas en banaan. Later hebben we ook nog een ketting gemaakt waarbij Mariska ons les heeft gegeven.

Op woensdag gingen we de rivier op met tractorbinnenbanden. We zaten met een stuk of 6 banden aan elkaar en de leiders roeiden vanuit hun band ons verder. We lieten ons meegaan met de stroming en soms was de stroming heel hard. Wij hadden een bootje die ook aan ons vastzat en waarin 2 mannen peddelden en op een gegeven moment konden wij de rotsen nog ontwijken maar het bootje niet meer en toen zaten we dus vast. Die arme mannen. Eén moest eruit om de boot eraf te halen en toen er weer snel inspringen. We hebben erg gelachen en gegild tijdens deze tocht! Wat minder leuk was is dat ze ons veel te laat hadden opgehaald. We gingen pas om 4 uur het water op waardoor het al snel donker werd en kouder en op het einde kwamen we rillend aan, blij dat we weer aan de kant waren. Toen was ons busje er niet. Iedereen moest heel nodig plassen en gelukkig mochten we allemaal bij iemand naar de wc en daarna kwam de bus gelukkig en konden we ons afdrogen en aankleden. Die avond hadden we een barbecue bij het zwembad. Natuurlijk begonnen ze weer veel te laat met barbecuen hoewel Mariska ze al gevraagd had te beginnen. June en ik zijn meteen na het eten terug naar de cabana gegaan om te slapen.Lieske en Lotti zijn nog gaan zwemmen maar er bleken kikkers in het zwembad te zitten en ze waren er al snel weer uit!

Op de laatste dag kwam ook ons ontbijt veel te laat. Het was om 8 uur besteld en het meisje kwam pas met de boodschappen binnen om half 9. We hadden gelukkig toch de bus van 10.00 uur en waren al rond 1.15 uur bij het museum van de evenaar. Dit museum is echt geweldig. We hadden er een hele leuke middag. June kreeg hier een blad van een cactusplant waarin aloe vera zat zodat ik dat op haar huid kon smeren. Haar huid werd meteen stukken beter! Wat was ik daar blij mee en June ook, al vind ze het sap van de plant vies ruiken. Die avond zijn ze weer teruggekomen in ons hostel in Quito, midden in de uitgaanswijk. Uit eten gaan gaat hier altijd gepaard met ongelooflijk veel herrie van de keiharde muziek die elk restaurant draait. Daarbij staat er ook altijd een groot scherm waarop voetbal te zien is. Je kunt elkaar nauwelijks verstaan tijdens het eten. De nacht was dan ook weer heel rumoerig met alle discotheken om ons heen. Toch hebben we goed geslapen (met oordoppen). Fijn om nu geen last meer van insecten te hebben!!!

Vandaag onze laatste dag. We hebben het heerlijk gehad hier! Het was een geweldige reis. June wil nu wel heel graag terug naar huis. Ze mist oma. Tijd dus om terug te gaan naar ons eigen landje. Nog even 1 dag genieten. Tot snel!

Liefs,
Paulien en June